ชีวประวัติท่านนบีอิลยาส

นบีอิลยาส

นบีอิลยาส หรือ อิลยาซ (ภาษาอาหรับ: إلياس /อิลยาส/; ภาษาฮีบรู: אליהו /เอลียะหฺ/; ภาษากรีก: Ἠλίας /เอลียาส/) เป็นนบีคนหนึ่งในปาเลสไตน์ มีชีวิตอยู่ในราว 870 ปี ก่อน ค.ศ. หลังนบีสุลัยมานราว 100 ปี

นบีอิลยาสไม่มีคัมภีร์เป็นของตน แต่ใช้คัมภีร์เตารอหฺของมูซา เหมือนศาสนทูตคนก่อน ๆ กษัตริย์ของเผ่าอิสรออีลในแคว้นยะหูดะหฺ (ยูดาห์) ในสมัยนั้นคือ อัคอาบ (ภาษาอังกฤษ: ِAhab /อาฮาบ/; ภาษา
ฮีบรู: אַחְאָב /อัคอาบ/) บุตรของกษัตริย์อมรี ซึ่งได้แต่งงานกับนางเอซาเบล (ภาษาอังกฤษ: Jezebel /เจเซเบล/; ภาษาฮีบรู: אִיזָבֶל /เอซาเบล/) เจ้าหญิงแห่งเฟนิเซีย เมื่อนางได้เป็นราชินี ก็มีอำนาจเหนือสามี บังคับให้สามีนับถือบูชาเทวรูปเหมือนตน และได้ก่อสร้างวิหารเพื่อประดิษฐานเทวรูป บะอัล ซึ่งเป็นที่บูชาของชาวเฟนิเซีย นอกจากนี้ยังสนับสนุนการผิดประเวณี และการทำอนาจารต่าง ๆ อย่างโจ่งแจ้ง บรรดานบีต่าง ๆ ในแผ่นดินที่ต่อต้านการกระทำอันชั่วร้ายนี้ ก็ถูกนางสั่งให้สังหารเป็นจำนวนมาก

ศาสนทูตอิลยาสจึงตักเตือนเผ่าอิสรออีลให้หยุดบูชารูปปั้น และหยุดทำความชั่ว เมื่อไม่สามารถที่จะยับยั้งได้ ศาสนทูตอิลยาสจึงรวบรวมพลเพื่อต่อสู้กับพวกผู้นำของศาสนาบะอัล เมื่ออัคอาบตาย นางเอซาเบลก็ยังคงยืมอำนาจของ อะคาซียะห บุตรชายที่ขึ้นมาเป็นกษัตริย์แทนบิดา เมื่อ อะคาซียะห ถูกฆ่าตายในสงครามกับชนชาติอื่น นางก็ยังยืมอำนาจของ เยโฮรัม บุตรชายอีกคนที่ขึ้นมาเป็นกษัตริย์แทนพี่ชาย

นบีอิลยะสะอฺ ผู้เป็นศิษย์และศาสนทูตสืบทอดอิลยาสก็ได้สั่งให้ เยฮู เป็นผู้นำศรัทธาชนต่อสู้กับกษัตริย์เยโฮรัม จนกระทั่งเยโฮรัมถูกฆ่า เยโฮรัมได้กลับมาจัดการกับนางเอซาเบล โดยสั่งให้เหล่าขันทีฆ่านางด้วยการโยนนางทิ้งทางหน้าต่าง หลังจากนั้นเยฮูก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์แห่งยะหูดะหฺตั้งแต่นั้นมา

{6:85} และซะกะรียา และยะฮฺยา และอีซา และอิลยาส ทุกคนนั้นอยู่ในหมู่คนดี

{37:123} และแท้จริง อิลยาสนั้นเป็นคนหนึ่งในบรรดาศาสนทูต {37:124} เมื่อเขากล่าวแก่หมู่ชนของเขาว่า "พวกเธอไม่ยำเกรงอัลลอหฺหรือ?" {37:125} "พวกเธอเคารพสักการะบะอัล และละทิ้งพระผู้ทรงสร้างที่ประเสริฐยิ่งนั้นหรือ?" {37:126} "อัลลอหฺคือพระเจ้าของพวกเธอ และพระเจ้าของบรรพบุรุษของพวกเธอแต่เก่าก่อน" {37:127} แต่แล้วพวกเขากล่าวหาว่าอิลยาสมุสา พวกเขาจะถูกนำมาลงโทษอย่างแน่นอน {37:128} นอกจากปวงบ่าวของอัลลอหฺผู้บริสุทธิ์ใจ {37:129} และเราได้จรรโลงเขาในกลุ่มชนรุ่นหลัง {37:130} ศานติจงมีแด่อิลยาซีน